روايه لحنان عبد العزيز
سيدة وهى ترتجف من الخۏف قائله نعم ياسى عبدالله
عبدالله اعمليلى فنجان قهوة حالا
اقتربت منه امه جيهان فى لهفه قائله عبدالله طمنى على اخوك
عبدالله بلامبالاه اسمه ابنك انا ماليش اخوات
جيهان بتنهد يابنى ماتتعبش قلبى طمنى على اخوك هو فين دلوقتى
عبدالله بتأفف البيه ابنك شوية وهتلاقيه هنا ارتحتى كده ممكن تسيبينى اشوف ورايا ايه ..ولعلمك دى اخر مرة اتدخل له فى حاجة كفاية عليا انى بدفع له مصاريف الجامعه دى مصاريف البيه جوزك
عبدالله پغضب انا ماليش اخوات ابويا ماټ ومخلفشى غيرى ومتهيألى انى ماليش ام عشان اعتبر ان ليا اخوات منها ولولا ضغط جدى عليا مكنتش هستحملكم فى بيتى لحظة واحدة فإحمدى ربنا
قالها وكاد ان يغادر لولا انها اوقفته وهى تجذب ذراعه قائله له فى توسل وآسى
عبدالله وهو يجذب ذراعه بعيدا عنه فى ڠضب عشان جدى طيب صدقكم انما انا عمرى ماهنسى الليله اللى ابويا غرق فيها فى حمام السباحة ساعه ماسمعتك انتى وعمى وانتم بتتكلموا عن هيامكم وحبكم لبعض وان العقبة اللى مانعه جوازكم جوازك من اخوه وجوازه من بنت عمه بعدها بساعتين لقينا بابا غرقان فى البسين رغم انه كان بيعرف يعوم
عبدالله عاضبا اه والمفروض اصدقك خاصة بعد ماتروحى تتجوزى اخوه بعد الۏفاة بكام شهر وبعد ماالبيه ماطلق مراته هو كمان ورمى بنته لا تصدقى صدقتك وإتأثرت ويمكن اعيط كمان
الټفت خلفه ليجد جده حسن آمره غاصبا بحزم
جده عبدالله كفاية كده احنا قفلنا كل الكلام ده من سنيين ومبقاش له لزمة ومتنساش انها امك وطارق اخوك وعاصم ده يبقى ابنى زى ما محمد ماكان ابنى الله يرحمه ويحسن اليه
عبدالله بخضوع حاضر ياجدى هسكت بس ياريتك تكون مصدق نفسك فعلا ومصدق انهم ابرياء من ډم ابويا
قالها وانصرف للاعلى
